Սկզբից ևեթ ասեմ, իմ հոգին Բաղրամյան պողոտայում է: Հիացած եմ երիտասարդության վճռականությամբ։ Իրոք, նրանք մտահոգված են իրենց վաղվա օրով, երկրի բախտով:

Եթե հրապարակայնորեն ընդունվում է Ղրիմի փոխանցման անօրինականությունը, ժամանակն է ընդունելու Արցախի, Նախիջևանի, Կարսի ու Սուրմալուի անօրինական անեքսիան 1921-ին:

Օսմանյան կայսրության տարածքում հայերի հանդեպ գործված ցեղասպանության պատմության վերաբերյալ «Իրատես»-ի հարցերին պատասխանում է տարածաշրջանային հարցերով փորձագետ-վերլուծաբան ՍԱՐԳԻՍ ՀԱՑՊԱՆՅԱՆԸ:

Տարեսկզբին անգլիական The Economist ամսագիրը կանխատեսումների հատուկ համար տպագրեց «Աշխարհ 2015» խորհրդավոր շապիկով: Դեռ Կարլ Մարքսն էր այդ ամսագիրն անվանում «ֆինանսական արիստոկրատիայի եվրոպական մարմին»:

Հուլիսի 2-ի առավոտը ևս խաղաղ էր՝ Բաղրամյան պողոտայում շարունակվում է նստացույցը: Ոստիկանությունը հայտարարություն է տարածել, որ «ստիպված կլինի ամբողջ ծավալով գործադրել իրեն վերապահված լիազորությունները»:

Հերթական խաղաղ լուսաբացը Բաղրամյան պողոտայում: Նկատելիորեն՝ սակավամարդ: Երեկվա իրադարձությունների համապատկերում ամառային ևս մեկ գիշեր Բաղրամյանում անցկացնելը, կարծես, դառնում է ինքնանպատակ:

Հայտնի շատ գիտնականներ համարում են, որ աշխարհի քաղաքական զարգացումը նոր դարում չի հենվելու աշխարհաքաղաքական նորմերին՝ վերահսկողություն տարածքների վրա, ազդեցության գոտիների և ուժի կենտրոնների վերաբաշխման, որ ավանդական աշխարհաքաղաքականությունը, որը շեշտը դնում է պետության ռազմաքաղաքական հզորության և աշխարհագրական գործոնների գերակա դերի վրա, հիմա անհույս հնանում է:

ՌԴ-ի ու ԱՄՆ-ի «էներգետիկ պատերազմը» Հայաստանի տարածքում 2015-ի հունիսի 8-ին Երևանում մեկնարկ տվեց ՌԴ-ի ու ԱՄՆ-ի միջև նորագույն լոկալ էներգետիկ պատերազմին, տվյալ դեպքում՝ Հայաստանի էներգաշուկայի համար:

Դուք նկատեցի՞ք, որ անցած տասնօրյակում մենք խտացված ժամանակում վերապրեցինք անկախության հաստատման պատմությունը՝ սկսած 88-ից: Ո՞վ էր 1988-ին մտածում անկախության մասին:

Երեկվա խելահեղ լարումից հետո լուսաբացը Բաղրամյանում խաղաղ է: Փաստացի՝ էլեկտրաէներգիայի թանկացման հարցը մղվել է հետին պլան և առաջնայինը դարձել է ցուցարարներ-ոստիկանություն բախման հարցը, այսինքն՝ իշխանությունը ուժ կկիրառի՞ խաղաղ ցուցարարների նկատմամբ՝ տեղիք տալով բռնությունների նոր ալիքի ու հեռագնա հետևանքների՝ մարդու իրավունքների ու ժողովրդավարության արտաքին քաղաքական մակարդակով, կոնկրետ իրավիճակի զարգացումների ներքաղաքական մակարդակով, թե՞ կգերակայի սթափ գնահատականը՝ հետևանքների անդառնալիության գիտակցումով: